«Σιγά τα λεφτά» λένε και τρέχουν να τα τσιμπήσουν

Δημήτρης Καμπουράκης

Τι μας έδωσε; Ενάμισι ευρώ την ημέρα; Δεν ντρέπεται λέω εγώ;» Ατάκα φοβερού αρχισυνδικαλιστή, εκτοξευμένη από τηλεοράσεως, ανήμερα Πρωτομαγιάς, για να υπηρετείται και το νόημα της ημέρας. Η συνήθης σαλαμοποίηση που μας οδήγησε κάποτε στη χρεωκοπία και στα αλήστου μνήμης μνημόνια. Παίρνεις το σαλάμι, το κόβεις λεπτές – λεπτές φετούλες και τις επιδεικνύεις μία – μία ως ασήμαντες και εξευτελιστικές για τις διατροφικές ανάγκες του φτωχού.

Κατά την μέθοδο αυτή, με το 50άρικο μηνιαία αύξηση του κατώτατου μισθού, η κυβέρνηση δεν έδωσε 700 ευρώ παραπάνω τον χρόνο σε ‘κείνον που έπαιρνε 663 τον μήνα, δηλαδή έναν επιπλέον μισθό και κάτι ανά δωδεκάμηνο. Του έδωσε 1,5 ευρώ την ημέρα, ντροπή. Αν μάλιστα διαιρέσουν το 1,5 ευρώ με τις 24 ώρες του ημερονυκτίου, τότε η απλή ντροπή θα μεταβληθεί και σε αίσχος του Μητσοτάκη προσωπικά.

Βεβαίως, εκείνο το αισχρό 500ρικάκι που είχε δώσει ο Τσίπρας επτά μέρες πριν τις εκλογές (ακόμα το θυμάμαι και ανατριχιάζω για την κυνικότητα τους) δεν είχε ποτέ διαιρεθεί δια τριακόσια εξήντα πέντε, ώστε να δούμε τι έδωσαν ανά μέρα οι σύντροφοι, αυτό είχε συνοδευτεί με διθυράμβους περί δέκατης τρίτης σύνταξης. Έτσι πάνε αυτά τα πράγματα. Όποτε γουστάρουμε διαιρούμε, κι όποτε μας βολεύει πολλαπλασιάζουμε.

Αλλά και οι εργοδότες; Που τον καιρό της πανδημίας μπουκώθηκαν από επιστρεπτέες που δεν θα επιστραφούν; Δεν βγαίνουν δημοσίως οι βαρύμαγκες να πουν ότι αυτό το 50άρικο ανά μήνα ανά εργαζόμενο τους σφάζει, όχι να μπουν και στο στόχαστρο των συνδικαλιστικών ηγεσιών και των κομμάτων της αριστεράς. Είναι πιο βολικό να τα βάζουν με την κυβέρνηση και να κάνουν υπογείως τη δουλίτσα τους. Είτε πιάνουν στα μουλωχτά τον εργαζόμενο και του αλλάζουν τη σύμβαση από οκτάωρο σε τετράωρο (αλλά με δουλειά εξαώρου και βάλε), είτε αρχίζουν τα περί διαγραμμάτου για τη διαδικασία των αυξήσεων.

«Έπρεπε να μας αφήσουν να αποφασίσουμε μόνοι μας, σε συνομιλίες με τους εργαζόμενους» λένε. «Γιατί να αποφασίσει μόνη της η κυβέρνηση;» Ναι σωστά, διότι αν γινόταν έτσι το πράγμα, θα έδιναν ευχαρίστως πολύ περισσότερο από 9,6% ετήσια αύξηση στον κατώτατο. Πού τα πουλάνε αυτά μωρέ; Ούτε τα μισά δεν θα έδιναν, ρίξτε μια ματιά στις προτάσεις των εργοδοτικών οργανώσεων και θα καταλάβετε. Από το 3% ξεκινούσαν, λέτε να το πήγαιναν ως το 12% ή το 15%; Ελάτε τώρα.

Θα το ξαναδούμε αυτό το ένθεν – κακείθεν εξοργισμένο μουρμουρητό. Με τα μέτρα για το ρεύμα που έρχονται. Δεν θα φτάνουν, δεν θα αρκούν, θα πρόκειται για κοροϊδία. Όπως ήδη γίνεται για το επίδομα καυσίμου. Ένα εκατομμύριο διακόσιες χιλιάδες άτομα το είχαν πάρει μέχρι προχθές, έναν δεν άκουσα να το μνημονεύει. «Σιγά τα λεφτά» λένε και τρέχουν να γραφτούν για να τα τσιμπήσουν. Τα ψίχουλα.