Ρωσία: Πώς ο Πούτιν κρατάει «αιχμάλωτη» την Ευρώπη
Τους λόγους που η Ευρώπη είναι τόσο εξαρτημένη από το φυσικό αέριο της Ρωσίας εξετάζει το Bloomberg σε άρθρο του, το οποίο αναδημοσιεύει και η Washington Post.
Το ρωσικό φυσικό αέριο είναι ελκυστικό για την Ευρώπη εδώ και δεκαετίες, επειδή είναι εύκολο στη μεταφορά και σχεδόν πάντα διαθέσιμο, τονίζεται στο άρθρο.
Ορισμένες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης εξαρτώνται από αυτό επειδή κλείνουν τις μονάδες άνθρακα, ενώ η Γερμανία σχεδιάζει ακόμη και το τέλος της πυρηνικής ενέργειας. Η κυριαρχία της Ρωσίας έχει ενισχυθεί από την εξάντληση των κοιτασμάτων της Βόρειας Θάλασσας που ελέγχονται από το Ηνωμένο Βασίλειο και τις Κάτω Χώρες. Η Gazprom PJSC προμηθεύει περίπου το ένα τρίτο όλου του φυσικού αερίου που καταναλώνεται στην Ευρώπη και, πριν από την έναρξη του ρωσικού πολέμου στην Ουκρανία, βρισκόταν σε τροχιά να γίνει ακόμη πιο σημαντική καθώς η υπόλοιπη ήπειρος συρρικνώνει τη δική της παραγωγή.
Στη συνέχεια παρουσιάζονται οι 8+1 λόγοι της «αιχμαλωσίας» της Ευρώπης από τη Ρωσία του Βλαντίμιρ Πούτιν.
Τι επέφερε ο πόλεμος στην Ουκρανία
Μετά την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, η Ευρωπαϊκή Ένωση εκπόνησε σχέδιο για τη μείωση των εισαγωγών φυσικού αερίου από τη Ρωσία κατά δύο τρίτα έως το τέλος του 2022.
Η Ρωσία, αφού υπέστη τιμωρητικές κυρώσεις, αντεπιτέθηκε, με τον πρόεδρο Βλαντίμιρ Πούτιν να υπογράφει διάταγμα που απαιτούσε όλοι οι αγοραστές από «μη φιλικές» χώρες να πληρώνουν σε ρούβλια από τον Απρίλιο.
Θα πρέπει να ανοίξουν ειδικούς λογαριασμούς στη ρωσική Gazprombank JSC, σε συνάλλαγμα και ρούβλια, για να διεκπεραιώνουν τις πληρωμές τους ή να αντιμετωπίσουν διακοπή των προμηθειών. Η Πολωνία και η Βουλγαρία, των οποίων τα συμβόλαια με τη Ρωσία επρόκειτο να λήξουν το 2022, ήταν οι πρώτες που είδαν τη ροή φυσικού αερίου να διακόπτεται στις 27 Απριλίου, επειδή δεν συμμορφώθηκαν με τους νέους όρους του Πούτιν.
Η Ουγγαρία δήλωσε ότι δεν είχε άλλη επιλογή από το να συμφωνήσει με τις απαιτήσεις της Μόσχας, προσθέτοντας ότι και ορισμένες άλλες χώρες του μπλοκ έκαναν το ίδιο. Η Αυστρία ήταν βέβαιη ότι θα μπορούσε να διατηρήσει τη ροή του φυσικού αερίου και η Γερμανία φάνηκε να επιδιώκει έναν συμβιβασμό.
