Ποιος φταίει που έχει καταντήσει έτσι; …το Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, η γνωστή σε όλους ΑΣΟΕΕ.

Ως ΔΑΠίτης φοιτητής, ήμουν σε σύγκρουση με την ΠΣΚ, σχετικά με το σε ποιον ανήκει μια κολώνα δίπλα στο αμφιθέατρο (Γ). Μία βάζαμε εμείς αφίσες, μία αυτοί. Κάποια στιγμή η κολώνα βάφτηκε στο μεγάλο μέρος της κόκκινη (πως κατουράει ο σκύλος για να σημαδέψει τον χώρο του; Αυτό ένα πράγμα). Το βραδάκι, πήγα σε χρωματοπωλείο, πήρα τα σύνεργα και βουρ για την ΑΣΟΕΕ. Πήδηξα κάτι κάγκελα, μπήκα μέσα και ζωγράφισα ένα μπλε τετράγωνο στην κολώνα. “Αισθητικώς δεν είναι ωραίο”, ακούω μια φωνή πίσω μου. Γυρνάω και βλέπω έναν πολύ καλό και αξιόλογο συνδικαλιστή του Ρήγα. “Γιατί ρε Χρήστο;” τον ρώτησα. “Πρέπει να βάψεις και το εσωτερικό του τετραγώνου για να ομορφύνει” μου υπέδειξε. Όπερ και έπραξα. Και βέβαια, οι χρωματομαχίες συνεχίστηκαν για χρόνια, χωρίς να περιορίζονται στην κολώνα του (Γ) αμφιθεάτρου.

Η κατάσταση βελτιώθηκε όταν ανέλαβε αντιπρύτανης ο Χριστοδουλάκης. Βάφτηκε η σχολή, τοποθετήθηκαν ειδικές προθήκες για τις αφίσες των παρατάξεων, μας δόθηκαν γραφειάκια, συμμαζεύτηκε το αχούρι. Προσωρινώς. Κάποια στιγμή βλέπω τον Πετράν τον Κωνσταντίνου (θα ήταν τότε 30-35 χρονών), να γράφει ένα σύνθημα στον φρεσκοβαμμένο τοίχο. “Γιατί ρε Πετράν;” τον ρώτησα. “Τώρα τον βάψανε”. “Χαλάει την αισθητική μου η εικόνα αυτή του νοσοκομείου”, μου απάντησε. Προφανώς θεωρούσε ότι όλους μιας πιάνανε ονειρώξεις με τη δική του αισθητική και είπε να την επιβάλλει.

Το Ελληνικό πανεπιστήμιο θα λάβει την εικόνα που του αξίζει, όταν πραγματικά το αγαπήσουμε. Όταν το νιώσουμε σαν το σπίτι μας. Όταν, πιστέψουμε ότι πρέπει να το παραδίδουμε στους επόμενους καλύτερο από ό,τι το παραλάβαμε. Όταν οι φοιτητές που μπήκαν για να σπουδάσουν, να μορφωθούν, να γίνουν καλύτεροι άνθρωποι, πάρουν επιτέλους τα κλειδιά. Τότε, δεν θα έχουμε ανάγκη ούτε από αστυνομεύσεις, ούτε από κάρτες εισόδου, ούτε από κάγκελα και συρματοπλέγματα.

Τότε θα είναι όλες οι πόρτες ανοιχτές και θα καλούν την κοινωνία να μπει να το θαυμάσει…