Ο αχός της διττής μάχης του λογιστή

Κωνσταντίνος Δημ. Γραβιάς
Πτυχιούχος Οικον. Παν/μίου Πειραιά
Λογιστής – φοροτεχνικός

Ο αχός της μάχης με τον «αόρατο» εχθρό δεν έχει σιγήσει ακόμη. Τον αφουγκράζεται καθημερινά εδώ και δέκα μήνες. Ηχεί σαν την πένθιμη καμπάνα την Μεγάλη Παρασκευή. Η μάχη είναι διττή, αφού έχει να αντιπαλέψει τον κορωνοϊό και τις εκατοντάδες υποχρεώσεις που του φόρτωσαν.

Μέσα στην πνιγηρή ατμόσφαιρα, παλεύει να ανασάνει, μάχεται, είναι χαλκέντερος, ακούει τις κραυγές αγωνίας των συνάδελφων. Κάποιοι λυγίζουν, δεν τα καταφέρνουν. Ο πόνος βουβός, στερεύουν οι λέξεις στο ξόδι τους.

Για εκείνους που καθορίζουν την τύχη του είναι απλώς ένας παρίας. Δε τον σέβονται. Η εκτίμηση και ο σεβασμός, ως έννοιες είναι αλληλένδετες, δηλαδή η μία προϋποθέτει την ύπαρξη της άλλης. Ο σεβασμός αποδεικνύεται πάντα μέσω των πράξεων. Τα ευχαριστώ έχουν αξία όταν μετουσιώνονται σε πράξεις, όχι όταν αποτελούν τα λεγόμενα κατά συνθήκη ψεύδη. Δε σέβονται ούτε την υγεία του, ψυχική και σωματική.

Φτάνει στα όριά του και ψελλίζει πως είναι καλύτερα να τον φοβούνται αφού δε τον σέβονται. Τότε είναι που ο αχός της μάχης ακούγεται αλλιώς, σαν σάλπισμα εφόδου που του δίνει την ώθηση να περάσει στην αντεπίθεση.

Ξέρει πως είναι η έσχατη λύση για να κερδίσει αυτή τη μάχη που, σε τούτο το σημείο, είναι πιο αμφίρροπη από ποτέ. Αν δεν αντιδράσει τώρα ίσως δεν υπάρχει πισωγύρισμα. Μέσα του ξέρει πως δε θέλει να τον φοβούνται, αλλά να τον σέβονται, όμως όταν ο κόμπος φτάνει στο χτένι δεν υπάρχουν εναλλακτικές και η έσχατη λύση αποτελεί πια μονόδρομο.

Οι μάχες κερδίζονται με τη δύναμη της κοινής προσπάθειας, τον παραμερισμό των όποιων μικροδιαφορών και την αυστηρή προσήλωση στο στόχο. Σε όλα αυτά δεν πρέπει να λησμονούμε τη δύναμη της αγάπης για τον συνάδελφο και συναγωνιστή. Απ΄ότι φαίνεται ξεμάθαμε να αγαπάμε τους συναγωνιστές μας, αυτούς δηλαδή που βιώνουν τα ίδια με μας. Τους βλέπουμε συχνά ως αντιπάλους δίνοντας έτσι χώρο να εξαπλωθεί κι άλλο το ζιζάνιο της διχόνοιας, με ολέθρια αποτελέσματα.

______
Υ.Γ. Ίσως θεωρηθώ ως μεμψίμοιρος, ουτοπιστής, αιθεροβάμων ή οτιδήποτε άλλο. Ίσως, θεωρηθώ απλά ως ρεαλιστής. Οι απόψεις όλων είναι σεβαστές και καλοδεχούμενες. Ωστόσο, κάποια στιγμή ας υποβληθούμε όλοι στη βάσανο της αυτοκριτικής γιατί ενδεχομένως εκεί βρίσκονται και κάποιες λύσεις που θα μάς βοηθήσουν στο μέλλον και στις κοινές προσπάθειες.

Read more at Taxheaven: https://www.taxheaven.gr/news/51823/o-axos-ths-ditths-maxhs-toy-logisth?fbclid=IwAR2OgZDSkcYoHjL7vu2-dT0RQMk9Wp74NTfXShRjzICJoE6QIe58Smr7p84