Ιταλικοί χάρτες των Δωδεκανήσων δείχνουν ότι η Ελλάδα μπορεί να διεκδικήσει 20 νησιά και νησίδες από την Τουρκία

Ιταλικοί Χάρτες – ντοκουμέντα όχι μόνο κατοχυρώνουν απόλυτα την ελληνική κυριαρχία επί των Δωδεκανήσων, όχι μόνο καθορίζουν σαφέστατα την θαλάσσια συνοριακή γραμμή Ελλάδας – Τουρκίας, αλλά και καταδεικνύουν ότι οι Τούρκοι μας χρωστούν από πάνω είκοσι νησιά, νησίδες και βραχονησίδες που βρίσκονται πλάι στις Μικρασιατικές ακτές.

Πρόκειται για 20 νησιά που ανήκαν στην Ιταλία και παραχωρήθηκαν στην Τουρκία επειδή απλά και μόνο βρίσκονται κοντά στις ακτές της.

Τα Δωδεκάνησα βρέθηκαν υπό ιταλική κατοχή από το 1912 έως το 1947, οπότε και αποδόθηκαν από τους Συμμάχους στην Ελλάδα ως χώρας νικήτριας της Ιταλίας κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, με τη Συνθήκη Ειρήνης των Παρισίων στις 10-2-1947.

Συγκεκριμένα στο άρθρο 14, παράγραφος 1, αναφέρεται ρητά:

«Η Ιταλία εκχωρεί εις την Ελλάδα εν πλήρει κυριαρχία τας νήσους της Δωδεκανήσου τας κατωτέρω απαριθμουμένας, ήτοι: Αστυπάλαιαν, Ρόδον, Χάλκην, Κάρπαθον, Κάσον, Τήλον, Νίσυρον, Κάλυμνον, Λέρον, Πάτμον, Λιψόν, Σύμην, Κω και Καστελλόριζον, ως και τας παρακειμένας νησίδας».

Οι ιταλικοί χάρτες κατοχής της Δωδεκανήσου (1929)

Οι παρόντες χάρτες είχαν σχεδιαστεί επισήμως από τους Ιταλούς κατά την διάρκεια της ιταλικής κατοχής της Δωδεκανήσου και δείχνουν ποια νησιά του ΝΑ Αιγαίου ΔΕΝ ανήκαν τότε στην Τουρκία και άρα δεν μπορούν να ανήκουν και σήμερα, επειδή εκχωρήθηκαν επ΄ ακριβώς από την Ιταλία στην Ελλάδα.

Α. Ο πρώτος ιταλικός χάρτης μάλιστα φέρει την πλέον έγκυρη υπογραφή του «Ιταλικού Υπουργείου Αποικιών» και κυκλοφόρησε το 1929 σε ιταλική κάρτ – ποστάλ στα Δωδεκάνησα, στα πλαίσια της ιταλικής κατοχικής πολιτικής και δείχνει με μαύρη διακεκομμένη γραμμή την θαλάσσια μεθόριο με την Τουρκία, που κόβει τα πόδια στην Άγκυρα.

Β. Ο δεύτερος ιταλικός χάρτης, εκτυπωμένος στο Μιλάνο, επίσης το 1929, είναι απόλυτα βασισμένος στον πρώτο και περιέχει περισσότερες και ευκρινέστερες λεπτομέρειες, που μπορούμε να δούμε σε δύο τμήματα.

 

Στο επάνω τμήμα του Β Ιταλικού Χάρτη του 1929, φαίνεται αναγράφεται ολοκάθαρα ότι το Αγαθονήσι, το Φαρμακονήσι και οι Βραχοσίδες Ίμια (Λιμνιά) είναι εκτός Τουρκίας, εντός τότε Ιταλικής Κατοχής και εντός πια της Ελλάδος στην οποία εκχωρήθηκαν με τη σύμφωνη γνώμη και υπογραφή της Ιταλίας και των Συμμάχων.

Όμως εδώ βλέπουμε καθαρά και την πρώτη μεγάλη έκπληξη, καθώς η νήσος Αρκός (τ. Καρά Αντά) που βρίσκεται μπροστά από την Αλικαρνασσό (τ. Μποντρούμ) ΔΕΝ είναι τουρκική, αλλά υπό Ιταλική Κατοχή και άρα ελληνική.

 

 

Στο κάτω τμήμα του Β Ιταλικού Χάρτη του 1929, φαίνεται επίσης ολοκάθαρα ότι τα νησιά Ρω (Άγιος Γεώργιος), Μεγίστη (Καστελόριζο), Υψηλή (Στρογγύλη) είναι εκτός Τουρκίας, εντός τότε Ιταλικής Κατοχής και εντός πια της Ελλάδος στην οποία και εκχωρήθηκαν.

Αλλά εδώ βλέπουμε και τις υπόλοιπες εκπλήξεις, καθώς τα νησιά Βόλος (Κάτω Βόλος), η Αλιμεντάρια και η Καράβολα (τ. Κέκοβα, πλάι στα υποθαλάσσια ερείπια της αρχαίας μας Δολίχης ή Δολιχίστη) ΔΕΝ είναι τουρκικά, αλλά υπό Ιταλική Κατοχή και άρα ελληνικά.

Στο κάτω τμήμα του Β Ιταλικού Χάρτη του 1929, φαίνεται επίσης ολοκάθαρα ότι τα νησιά Ρω (Άγιος Γεώργιος), Μεγίστη (Καστελόριζο), Υψηλή (Στρογγύλη) είναι εκτός Τουρκίας, εντός τότε Ιταλικής Κατοχής και εντός πια της Ελλάδος στην οποία και εκχωρήθηκαν.

Αλλά εδώ βλέπουμε και τις υπόλοιπες εκπλήξεις, καθώς τα νησιά Βόλος (Κάτω Βόλος), η Αλιμεντάρια και η Καράβολα (τ. Κέκοβα, πλάι στα υποθαλάσσια ερείπια της αρχαίας μας Δολίχης ή Δολιχίστη) ΔΕΝ είναι τουρκικά, αλλά υπό Ιταλική Κατοχή και άρα ελληνικά.

Συνθήκη Λωζάνης 1923

Μετά τις Γενοκτονίες Ελλήνων και Αρμενίων και την Μικρασιατική μας Καταστροφή, νιώθοντας ενισχυμένη η Τουρκία, άρχισε να διαμαρτύρεται για την ιταλική κατοχή των παραπάνω (με κόκκινο) πλαϊνών στην Μικρασία νησιών, προβάλλοντας παράνομα την Συνθήκη της Λωζάνης του 1923, που θεωρεί τουρκικό νησί όποιο βρίσκεται σε απόσταση 3 μιλίων από τις ακτές της, με εξαίρεση όμως άλλης «αντιθέτου διατάξεως» της ίδιας Συνθήκης.

Άρθρο 12 Συνθήκης της Λωζάνης

«Εκτός αντιθέτου διατάξεως της παρούσης Συνθήκης, αι νήσοι, αι κείμεναι εις μικροτέραν απόστασιν των τριών μιλίων της ασιατικής ακτής, παραμένουσι υπό την τουρκικήν κυριαρχίαν».

Η «αντίθετη διάταξη» όμως είναι στο άρθρο 15 και περιέχει τη συγκλονιστική παραίτηση της Τουρκίας από όλα τα Δωδεκάνησα:

Άρθρο 15 της Συνθήκης της Λωζάνης

«Η Τουρκία παραιτείται υπέρ της Ιταλίας παντός δικαιώματος και τίτλου επί των κάτωθι απαριθμουμένων νήσων, τουτέστι της Αστυπάλαιας, Ρόδου, Χάλκης, Καρπάθου, Κάσσου, Τήλου, Νισύρου, Καλύμνου, Λέρου, Πάτμου, Λειψούς, Σύμης και Κω, των κατεχομένων νυν υπό την Ιταλίαν και των νησίδων των εξ αυτών εξαρτωμένων, ως και της νήσου Καστελλορίζου». (Η Τουρκία επειδή δεν αναφέρονται ρητά τα Αγαθονήσι και Φαρμακονήσι επικεντρώνει σε αυτά την αιχμή των διεκδικήσεών της, αφού «γκριζάρισε» πρώτα τα Ίμια)

Τι σημαίνει αυτό; Ότι το 1923 που υπογράφεται η Λωζάνη, η Ιταλία κατέχει ήδη τα Δωδεκάνησα, νησιά, νησίδες, βραχονησίδες, όπως φαίνονται στους παραπάνω χάρτες και άρα η Τουρκία αποδέχεται με την υπογραφή της την παραπάνω τότε κυριαρχία.

Αργότερα μετανιώνει και αρχίζει να προβάλει το άρθρο 12 (τα εντός 3 μιλίων νησιά), αποσιωπώντας το άρθρο 15 με το οποίο παραιτείται κάθε διεκδικήσεως επί των Δωδεκανήσων.

Ιταλο-Τουρκικές συνθήκες 1932

Έτσι πιέζοντας, καταφέρνει να πείσει την Ιταλία να της παραχωρήσει μια σειρά νησιών (με κόκκινο στους χάρτες), τα οποία δεν της ανήκαν και τα οποία παραχωρήθηκαν τελικά κατά παράβασης της Λωζάνης.

Τα νησιά αυτά είναι τα παρακάτω 20, όπως αναφέρονται στην επισήμως υπογεγραμμένη Ιταλο-Τουρκική Συμφωνία της 4ης Ιανουαρίου 1932:

«Volo (Gatal-Ada), Ochendra (Uvendire), Fournachia (Furnakya), Kato Volo (Katovolo), Prassoudi (Prasudi) (soyth-east of Catovolo). The islets of Tchatallota, Pighi, Nissi-Tis-Pighi, Agricelia reef, Proussecliss (rock), Pano Makri, Kato Makri (including the rocks), Marathi, Roccie Voutzaky (Rocci Vutchaki), Dacia (Dasya), Nissi-Tis Dacia, Prassoudi (north of Dacia), Alimentarya (Alimentaria), Caravola (Karavola)». Και το «Kara-Ada» (σ.σ. Αρκός) στον κόλπο της Αλικαρνασού.

Όπως αντιλαμβάνεται ο καθένας, όλα σχεδόν τα παραπάνω ονόματα είναι ελληνικά, κάτι που δείχνει την αδιάκοπη ελληνικότητα των νησιών αυτών, τα οποία παραχωρήθηκαν από την Ιταλία προς την Τουρκία παρανόμως, αφού η Τουρκία με το άρθρο 15 της Λωζάνης είχε παραιτηθεί κάθε δικαιώματος προς αυτά και τα Δωδεκάνησα γενικά.

Τα 20 νησιά που μπορεί να διεκδικήσει η Ελλάδα από την Τουρκία

Η Τουρκία συνυπέγραψε τότε με την Ιταλία το συμπληρωματικό Πρωτόκολλο της 28ης Δεκεμβρίου 1932, με το οποίο καθοριζόταν επ΄ ακριβώς από κοινή επιτροπή και δια 37 σημείων, τα θαλάσσια σύνορα μεταξύ ιταλοκρατούμενων Δωδεκανήσων και Τουρκίας, με ρητή αναφορά και στα Ίμια (τ. Καρντάκ) να ανήκουν στη Δωδεκάνησο.

Η Τουρκία όμως και πάλι τώρα έχει μετανιώσει για εκείνες τις Συμφωνίες και τα Πρωτόκολλα και ζητά να μας πάρει τα μη ρητώς αναφερόμενα στο άρθρο 12 της Λωζάνης Δωδεκάνησα, ήτοι Αγαθονήσι, Φαρμακονήσι, Ίμια και άλλα, διαμελίζοντας την Ελλάδα στο Αιγαίο.

Έτσι η Άγκυρα, έχει παραχώσει τις παραπάνω Ιταλο-Τουρκικές Συμφωνίες, τις οποίες θεωρεί διμερείς και όχι επισήμως διεθνείς, υποσκάπτοντας εσκεμμένα την αδιαμφισβήτητη ισχύ και το κύρος τους.

Όμως η Ελλάδα, όπως ισχυρίζεται η ιστοσελίδα ΝΟΙΑΖΟΜΑΙ, έχει το μεγάλο όπλο να απαντήσει πλέον στην κλιμακούμενη τουρκική επιθετικότητα στα Δωδεκάνησα! Πώς; Προσφεύγοντας στα Διεθνή Δικαστήρια και ζητώντας την απόδοση των 20 αυτών νησίδων, ως παρανόμως εκχωρηθέντων – κατά παράβαση του άρθρου 15 της Λωζάνης – από την Ιταλία στην Τουρκία!

Στο Διεθνές Δικαστήριο

Το δε Διεθνές Δικαστήριο τότε δύο αποφάσεις μπορεί να βγάλει:

1. Ή θα δικαιώσει την Ελλάδα, προτάσσοντας την ισχύ της Λωζάνης και ακυρώνοντας την Ιταλο-Τουρκική Συμφωνία

2. Ή θα διατηρήσει μεν την ισχύ της Λωζάνης, αλλά θα αναγνωρίσει και την Ιταλο-Τουρκική Συμφωνία του 1932 και το συμπληρωματικό Πρωτόκολλό της, σαν οικοιοθελή παραχώρηση της Ιταλίας προς την Τουρκία..

Στην μεν πρώτη περίπτωση η Τουρκία ηττάται συντριπτικά και επιβεβαιώνεται Διεθνώς και Νομικώς ότι ουδένα δικαίωμα έχει επί των Δωδεκανήσων, τα οποία εκχωρήθηκαν τελικά από την Ιταλία στην Ελλάδα.

Η Ελλάδα θα κερδίσει τότε 20 ακόμη νησιά, τα οποία θα έχει κάθε άνεση να διαπραγματευτεί με μεγαλοκαρδία, προκειμένου να εξασφαλίσει την άρση των τουρκικών προκλήσεων και την αναγνώριση εθνικού μας χώρου, FIR και συνόρων.

Στην δε δεύτερη περίπτωση, θα αναγνωριστεί Διεθνώς και δεσμευτικώς η ισχύς της Ιταλο-Τουρκικής Συμφωνίας και του συμπληρωματικού της Πρωτοκόλλου του 1932, όπου ορίζονται ρητώς και επ΄ ακριβώς τα θαλάσσια σύνορα και η κυριαρχία επί νήσων, νησίδων, βραχονησίδων, μετατρέποντας την διμερή Συμφωνία σε Διεθνώς κατοχυρωμένη, επίσημη και ενεργή.

Οπότε θα πρόκειται για επίσης μεγάλο νομικό και διπλωματικό θρίαμβο της Ελλάδας, στερώντας κάθε δικαιώματος την Τουρκία επί των Δωδεκανήσων.

πηγή: http://vimatisko.gr / hellasnow.com